Om een arts een of andere behandeling voor prostatitis voor te schrijven, moet hij allereerst de patiënt doorverwijzen voor diagnostiek, die zowel de aanwezigheid van de ziekte als het stadium ervan zal onthullen. De belangrijkste indicator is een urinetest, waarbij in geval van prostatitis witte bloedcellen en de veroorzaker van de infectie worden gedetecteerd. Op basis van de testresultaten schrijft de arts bepaalde pillen voor.
Methoden om prostaatontsteking te bestrijden
Ongeacht de oorzaken van prostatitis is een complexe behandeling uiteraard het meest effectief als deze wordt uitgevoerd in aanwezigheid van gekwalificeerde specialisten, maar de belangrijkste rol bij het begin van een succesvolle behandeling wordt gespeeld door een competente diagnose.
Wanneer een patiënt enkele symptomen van prostatitis tegenkomt, krijgt hij medicijnen voorgeschreven die tegen de ziekte werken:
- Wanneer de ziekte wordt veroorzaakt door een bacteriële infectie, worden meestal antibiotica voorgeschreven. Eerst wordt het type bacterie berekend, dit gebeurt met behulp van bacteriecultuur. Als bij de patiënt een ernstig verloop van de ziekte wordt vastgesteld, worden de medicijnen intraveneus toegediend. Een antibioticakuur duurt vrijwel altijd één tot anderhalve maand.
In sommige gevallen wordt de therapie echter verlengd om de terugkeer van de ziekte te voorkomen.
De medicatie moet strikt worden ingenomen zoals voorgeschreven door de arts. Als de oorzaak van prostatitis niet is vastgesteld, kan de behandelend arts andere antibacteriële geneesmiddelen voorschrijven of deze combineren.
- In het gebied waar de prostaat en de blaas aansluiten, is het meestal nodig om de spiervezels en de hals van de blaas te ontspannen. Hiervoor worden alfablokkers gebruikt. Dergelijke medicijnen helpen bij het verlichten van spasmen die optreden bij het urineren. Dergelijke medicijnen moeten in overeenstemming met de dosering worden ingenomen, maar het is het beste om een arts te raadplegen, omdat alfablokkers een aantal vaak voorkomende bijwerkingen hebben, zoals lage bloeddruk en hoofdpijn.
- Patiënten nemen vaak hun toevlucht tot het gebruik van pijnstillers. Ze gebruiken vaak een propionzuurderivaat en acetylsalicylzuur. Het gebruik van pijnstillers helpt natuurlijk bij het omgaan met pijnlijke symptomen, maar het misbruik ervan kan ernstige gevolgen hebben. Raadpleeg daarom uw arts over de dosering voordat u ze inneemt.
- Om de mate van proliferatie van prostaatweefsel te verminderen, worden hormonale geneesmiddelen gebruikt. Ze helpen de testosteronniveaus te verlagen, wat de groei van ongewenst weefsel veroorzaakt. Met behulp van de behandeling met deze medicijnen kunt u ontstekingen verwijderen en de hormonale niveaus normaliseren.
- Patiënten met ernstige pijn en ongemak in de liesstreek krijgen spierverslappers voorgeschreven. Deze medicijnen beïnvloeden de spieren van het perineum, met name de dwarsgestreepte spieren. Wanneer er spanning in dit gebied optreedt, ervaart de patiënt zeer onaangename sensaties en spasmen. Spierverslappers worden voorgeschreven voor bekkenpijn, maar ook voor chronische prostatitis.
- Er worden ook kruidengeneesmiddelen gebruikt die natuurlijke ingrediënten bevatten. Verschillende plantenextracten, essentiële oliën en pollen maken allemaal deel uit van de kruidengeneeskunde. Afhankelijk van de richting van de symptomen wordt een specifieke therapie voorgeschreven. Meestal zijn dergelijke medicijnen pijnstillers of verlichten ze zwelling en ontsteking.
Behandeling van prostatitis van verschillende vormen
Bij een dergelijke ziekte is het nodig antibacteriële therapie uit te voeren, omdat prostatitis een infectieziekte is. Deze therapie kan het herstel versnellen, complicaties voorkomen en intoxicatie verminderen.
Het behandelingsproces start pas nadat alle noodzakelijke tests zijn ingediend en geverifieerd. Na vijf dagen deelt het laboratorium de uitslag van het uitstrijkje van de patiënt mee aan de arts. De arts heeft het recht om breedspectrumantibiotica voor te schrijven om de behandeling tegen de infectie te starten.
- Acute bacteriële vorm van prostatitis
De veroorzaker van de acute vorm zijn gramnegatieve bacteriën uit de groep Escherichia coli en Pseudomonas, Proteus, Klebsiella, evenals enterokokken. Soms worden anaërobe bacteriën, Chlamydia, Staphylococcus aureus en Streptococcus faecalis aangetroffen bij de afvoer van de ziekte.
Bij deze vorm van prostatitis is behandeling met antibiotica eenvoudigweg noodzakelijk. Onder dergelijke medicijnen vindt u tetracyclines, maar ook chinolonen of sulfonamiden. Als mannen die een behandeling ondergaan, ervan worden verdacht de ziekte door seksueel contact te hebben opgelopen, krijgen ze ook een behandelingskuur voor een chlamydia-infectie voorgeschreven.
Patiënten met sepsis worden naar het ziekenhuis gebracht voor parenterale antibiotica. In dergelijke gevallen worden aminoglycosiden en cefalosporines voorgeschreven, middelen met een breed werkingsspectrum.
- Chronische bacteriële vorm van prostatitis
Veel antibiotica kunnen het epitheel van de prostaatklier niet binnendringen als deze ontstoken is. Daarom is hun werking niet altijd zo effectief als we zouden willen. Meestal treedt de ziekte op als gevolg van het verschijnen van gramnegatieve micro-organismen, waaronder Ureaplasma urealyticum, Mycoplasma hominis en Chlamydia trachomatis. Macroliden en tetracyclines worden tegen deze infecties voorgeschreven en moeten gedurende twee weken worden ingenomen.
- Asymptomatische prostatitis
Prostaatspecifieke antigeentesten worden uitgevoerd voor patiënten met asymptomatische, meestal chronische, prostatitis. Het onderzoek begint na een antibioticakuur van twee weken.
- Niet-bacteriële prostatitis
Talrijke onderzoeken op het gebied van deze ziekte hebben aangetoond dat het chronische bekkenpijnsyndroom kalmeert na een antibioticakuur. Het is om deze reden dat de arts een behandeling met antibiotica van twee weken voorschrijft, zelfs als er bij de diagnose geen sprake is van een infectie.
Sommige infecties hebben de neiging zich aan te passen aan medicijnen. In dergelijke gevallen worden alfablokkers voorgeschreven, die de hoofdoorzaak van niet-bacteriële prostatitis helpen elimineren. Deze oorzaak is de abnormale urinestroom van de urethra naar de prostaatklier. Pijnlijk urineren verdwijnt wanneer de urethrale spieren ontspannen.
De derde manier om de patiënt van de ziekte te verlossen zijn ontstekingsremmende pillen, die het immuunsysteem in het prostaatweefsel, dat de oorzaak is van ontstekingen, onderdrukken. Ook hebben deze medicijnen een extra analgetische eigenschap, wat een gunstig effect heeft op pijn in de onderrug en het perineum.
De effectiviteit van kruidenpreparaten
In gevallen van chronische prostatitis raden artsen het gebruik van aanvullende behandeling met kruidengeneesmiddelen aan. Op basis van extracten van verschillende geneeskrachtige kruiden zijn veel medicijnen geproduceerd en worden ze tot op de dag van vandaag nog steeds geproduceerd. Inclusief bekende merken:
- Een extract van de vruchten van de waaierbladpalm is verkrijgbaar in tabletten die het gehalte aan stoffen (bemiddelaars van het ontstekingsproces) verlagen die bijdragen aan chronische prostatitis. Dit medicijn verbetert de conditie van de prostaat door de bloedstroom te normaliseren.
- Het medicijn bevat Afrikaanse pruimen, die zwellingen en ontstekingsprocessen in de prostaat verminderen en tegelijkertijd de functionaliteit van de cellen stabiliseren.
- Ook helpt een flavonoïde (vitamine P) de activiteit van ontstekingsremmende stoffen en de ontspanning van het spierweefsel van de bekkenbodem te verminderen. Bij gebruik worden zwelling en pijn verminderd.
- Chinese tabletten die de lymfedrainage en de bloedcirculatie in de prostaat stimuleren, helpen de symptomen van chronische niet-bacteriële prostatitis te verlichten. Over het algemeen hebben aminozuren, fytosterolen, glycosiden en verschillende mineralen een positief effect op het lichaam.